Het is immers een wetmatigheid dat alles wat je aandacht geeft groeit.
Angst is niet iets reëels en op zich niet bedreigend. Angst komt immers uit je hoofd, en is gebaseerd op ervaringen uit het verleden getriggerd door iets wat er nu gebeurt.
Angst is niet eng, het is een waarschuwingssignaal en meer niet. Paniek en angst zijn heel heftige negatieve emoties maar zij zijn ook niet meer dan dat: Emoties. Angst is een basisemotie en emotie is een toestand van het moment.
Angst is een emotie in reactie op een (potentieel) negatieve gebeurtenis en wordt gereguleerd door het limbische brein. Naast dat brein beschikken we ook nog over het reptielenbrein (vechten, vluchten, verstijven) en de neo-cortex (ratio). Het limbisch brein zorgt naast emoties ook voor motivatie, genot en emotioneel geheugen.
Angst bestaat uit impulsen die symptomen veroorzaken: buitengewone reacties op normale stimuli, veroorzaakt door je onderbewuste. Alles wat je autonome zenuwstelsel doet, doet het uit goede bedoelingen: het wil ons iets zeggen. In ieder geval dat we iets anders mogen doen dan we deden. Iedereen snapt dat ons autonome zenuwstelsel een signaal afgeeft, wanneer we bijvoorbeeld een hand op een gloeiend hete kachel leggen en in een reflex terugtrekken.
Maar als het om reacties als hartkloppingen en hyperventilatie gaat, doen we iets heel vreemds. In plaats van de waarschuwing ter harte te nemen, proberen we de processen te controleren.
Wanneer we een rondje hardlopen snappen we dat we transpireren, rood aanlopen, onze hartslag omhoog gaat en we zwaarder ademen.
Wanneer we ons in ons hoofd voortdurend druk maken, verbruiken we een buitengewone hoeveelheid energie. Onze hersenen verbruiken twintig procent van alle energie en zuurstof in ons lichaam … in rust! Het is dus niet vreemd dat je zenuwstelsel reageert, wanneer je jezelf mentaal uitput door steeds de angst opwekkende stimuli aandacht te geven en je hele doen en laten daarop af te stemmen. In plaats van over te gaan op andere – mentaal ontlastende – activiteiten ga jij je er juist heel erg mee bemoeien en er op ingrijpen.
Een angstpatroon kan je relatief gemakkelijk doorbreken door structureel je aandacht op heel andere dingen te richten en daarbij je gedrag te veranderen.
Stop bijvoorbeeld met waarom-vragen, zoals: “Waarom heb ik dat nou?”, “Waar komt dat nu vandaan?” Erger nog is het wanneer je denkt te weten waar je angst vandaan komt. Het geeft je alleen een reden, een legitimatie voor je angst nu, en een legitimatie er eindeloos mee bezig te blijven.
Stop met je leven aan te passen aan je angst. Wanneer alle focus is gericht op je angst, staan andere processen stil en versterk je je probleem alleen maar. Doe wat nodig is!
